Forum Mieszkańców Mysłowice :: Przegląd tematu - Średniowieczne kościoły, neorenesansowe szkoły

take · Wysłany: Sob 23:21, 28 Lip 2007 Temat postu:

A no mieszka pewna rodzinka.
jest brama, idziemy dalej drogą prosto i pierwsza droga odbijająca w lewo idąc promenadą od dworca.
dokładnie w uliczkę o nazwie Sułkowskiego

Rafal · Wysłany: Sob 22:59, 28 Lip 2007 Temat postu:

mam pytanko: jak daleko jest ten pałacyk za tą bramą? trzeba jechać prosto czy gdzieś skręcić? przejeżdzałem kilka razy tamtędy ale nigdy nie widziałem nigdzie takiego budynku

ps. tam ktos w nim mieszka??

pimys · Wysłany: Wto 13:29, 01 Maj 2007 Temat postu:

o ja pie...! nie wiedziałem ze tam tyle tego zostało - myslalem ze tylko brama. no to juz mam cel kolejnego spacerku z aparatem Wesoly

take · Wysłany: Wto 12:13, 01 Maj 2007 Temat postu:

Tak, była to brama prowadząca do dworku Sułkowskich. Ostała się tylko ona. Kilka działek dalej stoijeszcze ten dworek, na terenie pięknego niegdyś duzęgo ogrodu stoją dziś prywatne domy. Gość mieszkający w tym dworku, nie jest zbytnio zadowolony gdy w pobliżu kręci się ktoś i z tego, że ma on wartosć historyczną.
Namawiam na wyruszenie w teren z aparatem, by porobic fotki na tym obszarze. Wesoly

Oto pozostałosci po pałacyku w dworku Sułkowskich, stan nie za ładny.

Zabytkowa brama wjazdowa słupeckiego dworku Sułkowskich, a za nią wprost na drodze do dworku prywatny nowszy budynek:

Pozostały budynek słupeckiego zamku Sułkowskich:

pimys · Wysłany: Wto 11:46, 01 Maj 2007 Temat postu:

masz może jakieś informacje nt. pozostałości po bramie które znajdują się na promenadzie (od strony słupnej)? to chyba resztki jakiegoś pałacu.

take

Zdecydowana większość mysłowickich zabytków znajduje się w samym sercu miasta. Naszą podróż w czasie i przestrzeni rozpocznijmy od maleńkiej świątyni położonej pomiędzy Szpitalem nr 2, a kopalnią Mysłowice. Za najstarszy obiekt kultu religijnego w mieście uznaje się Kościół św. Krzyża, wybudowany w stylu barokowo-klasycystycznym. Ta niewielka budowla, o prostej i surowej architekturze, wniesiona została na planie ośmioboku i nakryta kopułą, w kształcie rozszerzającego się dołem dzwonu. Pierwsza urzędowa wzmianka o istnieniu – wówczas jeszcze kaplicy – pojawiła się dopiero w 1598 roku. Około 1720 drewniany budynek kościoła uległ zniszczeniu. Kościół został odbudowany – ponownie z drewna – dopiero w 1740, gdy przejął czasowo funkcje kościoła Mariackiego, który był w gruntownej przebudowie. Wokół obu kościołów znajdowały się cmentarze. Kościół św. Krzyża spłonął 13 IV 1807 w czasie wojen napoleońskich. Odbudowany został z kamienia wapiennego w 1810.

Udając się kilkaset metrów dalej, w stronę Rynku, natrafimy na kolejną zabytkową świątynię – Kościół Mariacki. Czas wybudowania tego kościoła datuje się na początek XIV wieku. Pierwotny styl budowli to gotyk. Kościół był mniejszy od dzisiejszej formy, m.in. nie było części, w której obecnie znajduje się prezbiterium. Dzisiejszy kształt świątynia zyskała po przebudowie na styl renesansowy. Uwagę zwraca niezwykle bogaty, barokowy wystrój kościoła, który zafundowali dawni właściciele Mysłowic – Salomonowie i Mieroszewscy. Należeli oni do najznakomitszych i najbogatszych rodzin szlacheckich na Śląsku. Obie rodziny były też zawsze związane z Kościołem Mariackim. Ślady ich fundacji zachowały się po dziś dzień m.in. “Witraż św. Anny” za ołtarzem oraz bogato rzeźbiona ambona w prezbiterium. Główny wystój kościoła nadał w latach 1740-1744 ks. proboszcz Antoni Mieroszewski. Jego następca – ks. Jan Krupski – umieścił dwa boczne ołtarze: “Matki Boskiej Różańcowej” oraz “św. Barbary”. Naprzeciw Kościoła Mariackiego znajduje się budynek dawnej szkoły parafialnej z 1826 roku.

Najbardziej charakterystyczną mysłowicką świątynią jest Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, czyli trójnawowa, neogotycka budowla z 1891 roku, wzniesioną z czerwonej cegły. Na uwagę zasługuje również kościół ewangelicko-augsburski, Apostołów Piotra i Pawła, również w stylu neogotyckim z 1875 roku.

Niezwykle interesującym pod względem architektonicznym jest dzisiejszy plac Wolności, zwany w czasach pruskich “nowym rynkiem” oraz ulica Powstańców – w czasach pruskich Bahnhofstrasse. Z pozoru szare i zaniedbane budynki, to w rzeczywistości zabytkowe kamienice utrzymane w stylu secesyjnym i neorenesansowym. Na placu Wolności znajduje się także odnowiona kapliczka, poświęcona patronowi miasta św. Janowi Chrzcicielowi, nawiązująca wcześniej do tradycji XVIII w. fundacji Jarlików.

W latach 1866-68 wzniesiono – według projektu bytomskiego architekta Jackischa – budynek Ratusza w stylu eklektycznym z elementami neorenesansowymi. Poprzedni, drewniany ratusz usytuowany w Rynku spłonął w pożarze. Co ciekawe pierwszy murowany budynek w mieście stanął dopiero w 1808 roku, na rogu Bytomskiej i dawnego Placu Szpitalnego. W latach 1902-1904 przy Ratuszu zbudowano – również w stylu eklektycznym z elementami neomanieryzmu niderlandzkiego – budynek dzisiejszego Liceum Handlowego.

Kierując się w stronę dworca kolejowego natrafimy na eksponowaną fasadę budynku poczty z 1888 roku. Pierwsze informacje o istnieniu mysłowickiej poczty pochodzą z początku XVIII wieku, jednak z pewności nie chodzi o budynek dzisiejszej poczty. Na jednej z ścian budynku natrafimy na podobiznę Hermesa – mitycznego gońca i boga wędrowców. Obok poczty stoi – uznawana za jeden z najładniejszych obiektów architektonicznych w mieście – willa Kuderów. Ten dziewiętnastowieczny budynek został wzniesiony w stylu neoklasycystycznym. Ksiądz Jan Kudera, którego imieniem nazwano jeden ze szlaków turystycznych Mysłowic, był animatorem turystyki i m.in. napisał “Historyje parafii mysłowickiej”.

W 1908 roku została zbudowana tzw. “Przewiązka” na Promenadzie, gdzie mieściła się dawna stacja emigracyjna. “Przewiązka” łączyła budynek stacji rejestracyjno - kontrolnej dla emigrantów z dworcem kolejowym. To jeden ze śladów Mysłowic jako miasta nadgranicznego. Jedna z pierwszych wzmianek o istnieniu komory celnej w Mysłowicach pojawia się w już roku 1643.

Na krótko przed wybuchem pierwszej wojny światowej, władze pruskie wybudowały w Mysłowicach dwa budynki szkolne, przy ulicy Mickiewicza i Mikołowskiej. Szkoła przy Mickiewicza powstała według projektu Ignacego Dunaja. Dzisiejsze I LO zostało wzniesione w stylu modernizmu elementami neobaroku. W trakcie działań wojennych budynek szkoły został prawie doszczętnie zniszczony. Po wojnie, szkoła prowadziła działalność w salach restauracyjnych w różnych punktach miasta. W 1947 roku utworzono przy Mickiewicza Państwowe Gimnazjum Liceum Koedukacyjne im. T. Kościuszki.