Forum Mieszkańców Mysłowice

take

Zdecydowana większość mysłowickich zabytków znajduje się w samym sercu miasta. Naszą podróż w czasie i przestrzeni rozpocznijmy od maleńkiej świątyni położonej pomiędzy Szpitalem nr 2, a kopalnią Mysłowice. Za najstarszy obiekt kultu religijnego w mieście uznaje się Kościół św. Krzyża, wybudowany w stylu barokowo-klasycystycznym. Ta niewielka budowla, o prostej i surowej architekturze, wniesiona została na planie ośmioboku i nakryta kopułą, w kształcie rozszerzającego się dołem dzwonu. Pierwsza urzędowa wzmianka o istnieniu – wówczas jeszcze kaplicy – pojawiła się dopiero w 1598 roku. Około 1720 drewniany budynek kościoła uległ zniszczeniu. Kościół został odbudowany – ponownie z drewna – dopiero w 1740, gdy przejął czasowo funkcje kościoła Mariackiego, który był w gruntownej przebudowie. Wokół obu kościołów znajdowały się cmentarze. Kościół św. Krzyża spłonął 13 IV 1807 w czasie wojen napoleońskich. Odbudowany został z kamienia wapiennego w 1810.

Udając się kilkaset metrów dalej, w stronę Rynku, natrafimy na kolejną zabytkową świątynię – Kościół Mariacki. Czas wybudowania tego kościoła datuje się na początek XIV wieku. Pierwotny styl budowli to gotyk. Kościół był mniejszy od dzisiejszej formy, m.in. nie było części, w której obecnie znajduje się prezbiterium. Dzisiejszy kształt świątynia zyskała po przebudowie na styl renesansowy. Uwagę zwraca niezwykle bogaty, barokowy wystrój kościoła, który zafundowali dawni właściciele Mysłowic – Salomonowie i Mieroszewscy. Należeli oni do najznakomitszych i najbogatszych rodzin szlacheckich na Śląsku. Obie rodziny były też zawsze związane z Kościołem Mariackim. Ślady ich fundacji zachowały się po dziś dzień m.in. “Witraż św. Anny” za ołtarzem oraz bogato rzeźbiona ambona w prezbiterium. Główny wystój kościoła nadał w latach 1740-1744 ks. proboszcz Antoni Mieroszewski. Jego następca – ks. Jan Krupski – umieścił dwa boczne ołtarze: “Matki Boskiej Różańcowej” oraz “św. Barbary”. Naprzeciw Kościoła Mariackiego znajduje się budynek dawnej szkoły parafialnej z 1826 roku.

Najbardziej charakterystyczną mysłowicką świątynią jest Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, czyli trójnawowa, neogotycka budowla z 1891 roku, wzniesioną z czerwonej cegły. Na uwagę zasługuje również kościół ewangelicko-augsburski, Apostołów Piotra i Pawła, również w stylu neogotyckim z 1875 roku.

Niezwykle interesującym pod względem architektonicznym jest dzisiejszy plac Wolności, zwany w czasach pruskich “nowym rynkiem” oraz ulica Powstańców – w czasach pruskich Bahnhofstrasse. Z pozoru szare i zaniedbane budynki, to w rzeczywistości zabytkowe kamienice utrzymane w stylu secesyjnym i neorenesansowym. Na placu Wolności znajduje się także odnowiona kapliczka, poświęcona patronowi miasta św. Janowi Chrzcicielowi, nawiązująca wcześniej do tradycji XVIII w. fundacji Jarlików.

W latach 1866-68 wzniesiono – według projektu bytomskiego architekta Jackischa – budynek Ratusza w stylu eklektycznym z elementami neorenesansowymi. Poprzedni, drewniany ratusz usytuowany w Rynku spłonął w pożarze. Co ciekawe pierwszy murowany budynek w mieście stanął dopiero w 1808 roku, na rogu Bytomskiej i dawnego Placu Szpitalnego. W latach 1902-1904 przy Ratuszu zbudowano – również w stylu eklektycznym z elementami neomanieryzmu niderlandzkiego – budynek dzisiejszego Liceum Handlowego.

Kierując się w stronę dworca kolejowego natrafimy na eksponowaną fasadę budynku poczty z 1888 roku. Pierwsze informacje o istnieniu mysłowickiej poczty pochodzą z początku XVIII wieku, jednak z pewności nie chodzi o budynek dzisiejszej poczty. Na jednej z ścian budynku natrafimy na podobiznę Hermesa – mitycznego gońca i boga wędrowców. Obok poczty stoi – uznawana za jeden z najładniejszych obiektów architektonicznych w mieście – willa Kuderów. Ten dziewiętnastowieczny budynek został wzniesiony w stylu neoklasycystycznym. Ksiądz Jan Kudera, którego imieniem nazwano jeden ze szlaków turystycznych Mysłowic, był animatorem turystyki i m.in. napisał “Historyje parafii mysłowickiej”.

W 1908 roku została zbudowana tzw. “Przewiązka” na Promenadzie, gdzie mieściła się dawna stacja emigracyjna. “Przewiązka” łączyła budynek stacji rejestracyjno - kontrolnej dla emigrantów z dworcem kolejowym. To jeden ze śladów Mysłowic jako miasta nadgranicznego. Jedna z pierwszych wzmianek o istnieniu komory celnej w Mysłowicach pojawia się w już roku 1643.

Na krótko przed wybuchem pierwszej wojny światowej, władze pruskie wybudowały w Mysłowicach dwa budynki szkolne, przy ulicy Mickiewicza i Mikołowskiej. Szkoła przy Mickiewicza powstała według projektu Ignacego Dunaja. Dzisiejsze I LO zostało wzniesione w stylu modernizmu elementami neobaroku. W trakcie działań wojennych budynek szkoły został prawie doszczętnie zniszczony. Po wojnie, szkoła prowadziła działalność w salach restauracyjnych w różnych punktach miasta. W 1947 roku utworzono przy Mickiewicza Państwowe Gimnazjum Liceum Koedukacyjne im. T. Kościuszki.

pimys

masz może jakieś informacje nt. pozostałości po bramie które znajdują się na promenadzie (od strony słupnej)? to chyba resztki jakiegoś pałacu.

take

Tak, była to brama prowadząca do dworku Sułkowskich. Ostała się tylko ona. Kilka działek dalej stoijeszcze ten dworek, na terenie pięknego niegdyś duzęgo ogrodu stoją dziś prywatne domy. Gość mieszkający w tym dworku, nie jest zbytnio zadowolony gdy w pobliżu kręci się ktoś i z tego, że ma on wartosć historyczną.
Namawiam na wyruszenie w teren z aparatem, by porobic fotki na tym obszarze. Wesoly

Oto pozostałosci po pałacyku w dworku Sułkowskich, stan nie za ładny.

Zabytkowa brama wjazdowa słupeckiego dworku Sułkowskich, a za nią wprost na drodze do dworku prywatny nowszy budynek:

Pozostały budynek słupeckiego zamku Sułkowskich:

pimys

o ja pie...! nie wiedziałem ze tam tyle tego zostało - myslalem ze tylko brama. no to juz mam cel kolejnego spacerku z aparatem Wesoly

Rafal

mam pytanko: jak daleko jest ten pałacyk za tą bramą? trzeba jechać prosto czy gdzieś skręcić? przejeżdzałem kilka razy tamtędy ale nigdy nie widziałem nigdzie takiego budynku

ps. tam ktos w nim mieszka??

take

A no mieszka pewna rodzinka.
jest brama, idziemy dalej drogą prosto i pierwsza droga odbijająca w lewo idąc promenadą od dworca.
dokładnie w uliczkę o nazwie Sułkowskiego